یبـــاتـــریـــن قســـم سهـــراب:
...
نـــه تـــو می مــانـــی و نـــه انـــــدوه...
و نــه هیچیک از مــردم ایــــن آبــادی...
به حباب نگــران لـب یک رود قســــم...
و به کوتاهــــی آن لحظه شـادی که گذشت...
غصــــه هــم مـی گــــذرد...
آنچنانی که فقط خاطــــره ای خواهـــد مانـد...
لحظـــه هـــا عریـاننــــد...
به تن لحظه خود جامه اندوه مپوشـان هرگز... ..........
........
..................روستـــــــــــــا
روستا حجم غریبی است که خالی شده است
خــالی از عـــطر نفســـهای اهالی شده است
با هــمه نقــش پر از خاطــره ی رنگـارنگ
روستــا سایــه ی تصــویر خـیالی شده است
شــاخه ها خــشک در اندیشه ی هم میسوزند
چند سالی است که این باغچه خالی شده است
چشــمه ها نقشــه ی تصـویر گـِـل آلوده ترین
خــاطر آیــنـه ها نــیز، سئــوالی شـــده است
وســـعت جلوه ی نقــــــاشـــی زیــبای بــــهار
نقــش در سینـــه ی افسرده ی قالی شده است
جوی از سمت دل دهکــــــــده تا رود رسیــد
این همه دل ، دل افسرده ســــــفالی شده است
G.........................................................................................................................................................
نظرات شما عزیزان: